Duško Novaković: KLUPE NENAGRAĐENIH (drugo izdanje)
2009, poezija, 186 str.‚ tvrdi povez
Cena: 300 RSD
Duško Novaković: BENCHES OF UNAWARDED ONES (2nd edition)
2009, poetry, 186 pages, hardcover
Language: Serbian
Price: 300 RSD
Sugestivnošću izraza, raznovrsnošću opusa i dubinom kreativnog uvida u život današnjice, Duško Novaković već nekoliko decenija ide u red najznačajnijih i najprovokativnijih savremenih beogradskih pesnika. Duh Beograda se u Novakovićevim stihovima ne objavljuje na direktan, već na iznijansiran i posredan način, kako po pravilu biva u pesničkim tekstovima visoke umetničke vrednosti.
Mihajlo Pantić
Duško Novaković je u velikom stvaralačkom zamahu.Oglašen kao pesnik koji sistematično u svojim tekstovima uvodi elemente neposrednog iskustva, odnosno egzistencijalnog okvira,on je i knjigu Klupe nenagrađenih oblikovao tako da čitalac već od prve pesme Insert iz zajedničke parole: Hoćemo promene uoči kako su događaji iz novije istorije u nju direktno uključeni.
Mileta Aćimović Ivkov
Angažovanjem reči iz različitih jezičkih kulturnih slojeva, od mitskih imena i latinskih citata do urbanog slenga, reklamnih slogana i političkog diskursa, pesnik pokušava da razori zatečene trule poetske metafore i zameni ih novim koje će izraziti gađenje prema stvarnosti, ali i duh pobune.
Predrag Petrović
Kako godine prolaze i kako naše živote utapaju u moralno neosetljivu tranziciju, Novaković je sve žešći i žešći, njegove knjige su sve snažnije u izrazu, a zamah sa kojim su očigledno pisane, pokreću sve složeniju građu.
Saša Radojčić
Duško Novaković je rođen u Titogradu, sadašnjoj Podgorici, 1948. godine. Kao đak naizmenično je živeo i školovao se u Makedoniji, Crnoj Gori i Srbiji, a studirao je jugoslovensku i svetsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Kako sam kaže, u jednoj belešci o sebi i porodičnoj genezi, područje Egejskog mora, Solun i njegova okolina, ostrvo Tasos, gde su živeli njegovi preci po očevoj liniji, gradić Strumica na jugu Makedonije, gde je rođen njegov otac, potonji pilot-telegrafista u Engleskom kraljevskom vazduhoplovstvu (RAF) za vreme Drugog svetskog rata, Titograd odnosno Podgorica u Crnoj Gori, odakle potiče pesnikova majka, Ksenija Cicvarić Bracović, jedna od najpriznatijih interpretatorki crnogorskog, srbijanskog i muslimanskog melosa u drugoj polovini prošlog veka, te Beograd u kome Novaković već više decenija živi i pesnički deluje, sve su to one spoljne geografske koordinate iz njegove biografije, unutar kojih se prepliću događaji i sudbine ljudi i njegovih roditelja (selidbe, šikaniranja, hapšenja, logorske godine oca koga je prvi put video u sedmoj godini...). Sve je to ostavile traga i u njegovoj poeziji – svojevrsnom analogijom vlastite sudbine sa mitom o Odiseju i Penelopi, napose najmlađem iz ovog trojstva – Telemahu.
U tom smislu, jedan deo Novakovićeve poezije, još od prve objavljene knjige, jezički i tematski, brižljivo je fokusiran na pojam Haosa, posebno onog istorijskog koji je, po rečima pesnika, svojstven skoro svakom vremenu, a ukazivanje na njega nije ništa drugo nego svedočenje, sticanje valjanog alibija za poeziju povišene svesti (i emocija!), da nije pristajala na ćutanje još od Homerovog doba „kad su ljudi pretvarani u svinje“, a u prošlom stoleću odvođeni u fabrike smrti „na preradu u dim i pepeo“. Problematizovanje ideološkog sumraka svog doba i egzistencijalne teskobe u njemu, ali i drugih brojnih, razarajućih obmana kolektiviteta i pojedinaca, na način koji odudara od klasičnog poimanja lirike (da je ugodna uhu), posebno kad je reč o asocijacijama i fenomenu njihovog dovođenja u ravan poetičke logike, svrstali su Novakovića u pesnika antologijske ozbiljnosti. Njegovo dosadašnje pesničko delo kritika vezuje za jedan od najdominantnijih pravaca u savremenoj srpskoj poeziji, za verizam koji je, amalgamiran irealizmom, sarkazmom, ironijom i posebnom vrstom groteske, ali i uvođenjem pripovedačke odnosno retoričke note u strukturu pesme, učinila Novakovića istaknutim reprezentom savremene srpske poezije.
O stvaralaštvu ovog autora sačinjen je zbornik radova: Poezija Duška Novakovića (Novi Sad, Matica Srpska, 1999), i publikacija Duško Novaković – Disovo proleće (Čačak, Gradska biblioteka Vladislav Petković Dis, 2003) kao i nekoliko tematskih blokova u raznim književnim časopisima.
Duško Novaković je do sada objavio sledeće zbirke poezije: Znalac ogledala (Beograd, KOS, 1976), Poderotine na vreći (Beograd, Prosveta, 1979), Sati i životinje/Sati i životni (dvojezično, na srpskom i makedonskom jeziku, preveo na makedonski Rade Siljan, Skoplje, KOM, 1980), Nadzornik kvarta (Beograd, BIGZ, 1982), Dijalog o nemaru (Beograd, Prosveta, 1986), Hodnikom (Beograd, BIGZ, 1991), Znalac ogledala i pridružene pesme (dopunjeno, drugo izdanje prve knjige, Beograd, KOS, 1995), Stacionarije – pesme rata i mesečarenja (Beograd, Narodna knjiga, 1998), Izabrao sam Mesec (izbor, Čačak, Gradska biblioteka Vladislav Petković Dis, 2003), Dostavljeno muzama (Beograd, Srpski PEN centar, 2005), Bioskop Lemijer/Cinema Lumiere (dvojezično, na srpskom i francuskom jeziku, preveli na francuski Boris Lazić, Ljiljana Hubner Frezije i Rejmond Frezije i Emilija Cerović Mlađa, Beograd, Srpski PEN centar, 2007 ), Tupan i njegov pedagog (Zaječar, Matična biblioteka Svetozar Marković, 2007) i Klupe nenagrađenih (Beograd, Treći Trg, 2008).
Nagrađen je za svoj pesnički rad nagradama: Milan Rakić, Mlada Struga, Branko Miljković, Zmajevom i Disovom, zatim nagradama Danica Marković, Vasko Popa, Risto Ratković, te nagradom Istok–Zapad koju dodeljuje biblioteka Svetozar Marković iz Zaječara. Za knjigu Klupe nenagrađenih dobio je dva visoka priznanje iz oblasti književnog stvaralaštva, nagradu Grada Beograda za 2008. godinu i nagradu Đura Jakšić za najbolju knjigu poezije na srpskom jeziku objavljenu 2008. godine.
Novaković se bavi prevođenjem poezije i proze sa makedonskog jezika. Objavio je Antologiju savremene makedonske poezije (Cetinje, Otvoreni Kulturni Forum, Crnogorsko društvo nezavisnih pisaca, 2003) i preveo nekoliko samostalnih knjiga savremenih makedonskih pesnika.
Bio je učesnik i gost poznatih svetskih festivala poezije a održao je predavanje o savremenoj poeziji u nekadašnjoj Jugoslaviji, na univerzitetu Tagora u Indiji, 1984. godine i o poeziji Vaska Pope (svetska recepcija), na Odseku za slavistike studije na Bečkom univerzitetu, 2008. godine. Zastupljen je u brojnim domaćim i stranim antologijama, a znameniti američki pesnik srpskog porekla, Čarls Simić, odnedavno nastoji da i američke ljubitelje poezije upozna sa njegovim stihovima.
Duško Novaković jedan je od inicijatora za osnivanje Srpskog književnog društva i član je Srpskog PEN centra.
Belešku o autoru priredila Alisa Nestorović Pašku
2009, poezija, 186 str.‚ tvrdi povez
Cena: 300 RSD
Duško Novaković: BENCHES OF UNAWARDED ONES (2nd edition)
2009, poetry, 186 pages, hardcover
Language: Serbian
Price: 300 RSD
Za mene je, bezrezervno, Novakovićeva energija, ozbiljnost, dalekosežnost, realizacija „ putem kontraverza i jakih realiteta „ neupitna u smislu kvaliteta, vrlina, umetničkih rezultata i značaja njegove poezije u kontekstu modernog srpskog pesništva.
Ljiljana Šop
Najnovija knjiga Duška Novakovića oličava dragocen ukrštaj dve imanentne poetičke strategije, od kojih jedna sa nesvakidašnjom usredsređenošću govori o aktuelnoj savremenosti, dok je druga okrenuta osmišljavanju predočene stvarnosti, njenom preispitivanju, kao i relaciranju sa mitom, kulturom, istorijom, književnom tradicijom...
Gojko Božović
Ljiljana Šop
Najnovija knjiga Duška Novakovića oličava dragocen ukrštaj dve imanentne poetičke strategije, od kojih jedna sa nesvakidašnjom usredsređenošću govori o aktuelnoj savremenosti, dok je druga okrenuta osmišljavanju predočene stvarnosti, njenom preispitivanju, kao i relaciranju sa mitom, kulturom, istorijom, književnom tradicijom...
Gojko Božović
Sugestivnošću izraza, raznovrsnošću opusa i dubinom kreativnog uvida u život današnjice, Duško Novaković već nekoliko decenija ide u red najznačajnijih i najprovokativnijih savremenih beogradskih pesnika. Duh Beograda se u Novakovićevim stihovima ne objavljuje na direktan, već na iznijansiran i posredan način, kako po pravilu biva u pesničkim tekstovima visoke umetničke vrednosti.
Mihajlo Pantić
Duško Novaković je u velikom stvaralačkom zamahu.Oglašen kao pesnik koji sistematično u svojim tekstovima uvodi elemente neposrednog iskustva, odnosno egzistencijalnog okvira,on je i knjigu Klupe nenagrađenih oblikovao tako da čitalac već od prve pesme Insert iz zajedničke parole: Hoćemo promene uoči kako su događaji iz novije istorije u nju direktno uključeni.
Mileta Aćimović Ivkov
Angažovanjem reči iz različitih jezičkih kulturnih slojeva, od mitskih imena i latinskih citata do urbanog slenga, reklamnih slogana i političkog diskursa, pesnik pokušava da razori zatečene trule poetske metafore i zameni ih novim koje će izraziti gađenje prema stvarnosti, ali i duh pobune.
Predrag Petrović
Kako godine prolaze i kako naše živote utapaju u moralno neosetljivu tranziciju, Novaković je sve žešći i žešći, njegove knjige su sve snažnije u izrazu, a zamah sa kojim su očigledno pisane, pokreću sve složeniju građu.
Saša Radojčić
Duško Novaković je rođen u Titogradu, sadašnjoj Podgorici, 1948. godine. Kao đak naizmenično je živeo i školovao se u Makedoniji, Crnoj Gori i Srbiji, a studirao je jugoslovensku i svetsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Kako sam kaže, u jednoj belešci o sebi i porodičnoj genezi, područje Egejskog mora, Solun i njegova okolina, ostrvo Tasos, gde su živeli njegovi preci po očevoj liniji, gradić Strumica na jugu Makedonije, gde je rođen njegov otac, potonji pilot-telegrafista u Engleskom kraljevskom vazduhoplovstvu (RAF) za vreme Drugog svetskog rata, Titograd odnosno Podgorica u Crnoj Gori, odakle potiče pesnikova majka, Ksenija Cicvarić Bracović, jedna od najpriznatijih interpretatorki crnogorskog, srbijanskog i muslimanskog melosa u drugoj polovini prošlog veka, te Beograd u kome Novaković već više decenija živi i pesnički deluje, sve su to one spoljne geografske koordinate iz njegove biografije, unutar kojih se prepliću događaji i sudbine ljudi i njegovih roditelja (selidbe, šikaniranja, hapšenja, logorske godine oca koga je prvi put video u sedmoj godini...). Sve je to ostavile traga i u njegovoj poeziji – svojevrsnom analogijom vlastite sudbine sa mitom o Odiseju i Penelopi, napose najmlađem iz ovog trojstva – Telemahu. U tom smislu, jedan deo Novakovićeve poezije, još od prve objavljene knjige, jezički i tematski, brižljivo je fokusiran na pojam Haosa, posebno onog istorijskog koji je, po rečima pesnika, svojstven skoro svakom vremenu, a ukazivanje na njega nije ništa drugo nego svedočenje, sticanje valjanog alibija za poeziju povišene svesti (i emocija!), da nije pristajala na ćutanje još od Homerovog doba „kad su ljudi pretvarani u svinje“, a u prošlom stoleću odvođeni u fabrike smrti „na preradu u dim i pepeo“. Problematizovanje ideološkog sumraka svog doba i egzistencijalne teskobe u njemu, ali i drugih brojnih, razarajućih obmana kolektiviteta i pojedinaca, na način koji odudara od klasičnog poimanja lirike (da je ugodna uhu), posebno kad je reč o asocijacijama i fenomenu njihovog dovođenja u ravan poetičke logike, svrstali su Novakovića u pesnika antologijske ozbiljnosti. Njegovo dosadašnje pesničko delo kritika vezuje za jedan od najdominantnijih pravaca u savremenoj srpskoj poeziji, za verizam koji je, amalgamiran irealizmom, sarkazmom, ironijom i posebnom vrstom groteske, ali i uvođenjem pripovedačke odnosno retoričke note u strukturu pesme, učinila Novakovića istaknutim reprezentom savremene srpske poezije.
O stvaralaštvu ovog autora sačinjen je zbornik radova: Poezija Duška Novakovića (Novi Sad, Matica Srpska, 1999), i publikacija Duško Novaković – Disovo proleće (Čačak, Gradska biblioteka Vladislav Petković Dis, 2003) kao i nekoliko tematskih blokova u raznim književnim časopisima.
Duško Novaković je do sada objavio sledeće zbirke poezije: Znalac ogledala (Beograd, KOS, 1976), Poderotine na vreći (Beograd, Prosveta, 1979), Sati i životinje/Sati i životni (dvojezično, na srpskom i makedonskom jeziku, preveo na makedonski Rade Siljan, Skoplje, KOM, 1980), Nadzornik kvarta (Beograd, BIGZ, 1982), Dijalog o nemaru (Beograd, Prosveta, 1986), Hodnikom (Beograd, BIGZ, 1991), Znalac ogledala i pridružene pesme (dopunjeno, drugo izdanje prve knjige, Beograd, KOS, 1995), Stacionarije – pesme rata i mesečarenja (Beograd, Narodna knjiga, 1998), Izabrao sam Mesec (izbor, Čačak, Gradska biblioteka Vladislav Petković Dis, 2003), Dostavljeno muzama (Beograd, Srpski PEN centar, 2005), Bioskop Lemijer/Cinema Lumiere (dvojezično, na srpskom i francuskom jeziku, preveli na francuski Boris Lazić, Ljiljana Hubner Frezije i Rejmond Frezije i Emilija Cerović Mlađa, Beograd, Srpski PEN centar, 2007 ), Tupan i njegov pedagog (Zaječar, Matična biblioteka Svetozar Marković, 2007) i Klupe nenagrađenih (Beograd, Treći Trg, 2008).
Nagrađen je za svoj pesnički rad nagradama: Milan Rakić, Mlada Struga, Branko Miljković, Zmajevom i Disovom, zatim nagradama Danica Marković, Vasko Popa, Risto Ratković, te nagradom Istok–Zapad koju dodeljuje biblioteka Svetozar Marković iz Zaječara. Za knjigu Klupe nenagrađenih dobio je dva visoka priznanje iz oblasti književnog stvaralaštva, nagradu Grada Beograda za 2008. godinu i nagradu Đura Jakšić za najbolju knjigu poezije na srpskom jeziku objavljenu 2008. godine.
Novaković se bavi prevođenjem poezije i proze sa makedonskog jezika. Objavio je Antologiju savremene makedonske poezije (Cetinje, Otvoreni Kulturni Forum, Crnogorsko društvo nezavisnih pisaca, 2003) i preveo nekoliko samostalnih knjiga savremenih makedonskih pesnika.
Bio je učesnik i gost poznatih svetskih festivala poezije a održao je predavanje o savremenoj poeziji u nekadašnjoj Jugoslaviji, na univerzitetu Tagora u Indiji, 1984. godine i o poeziji Vaska Pope (svetska recepcija), na Odseku za slavistike studije na Bečkom univerzitetu, 2008. godine. Zastupljen je u brojnim domaćim i stranim antologijama, a znameniti američki pesnik srpskog porekla, Čarls Simić, odnedavno nastoji da i američke ljubitelje poezije upozna sa njegovim stihovima.
Duško Novaković jedan je od inicijatora za osnivanje Srpskog književnog društva i član je Srpskog PEN centra.
Belešku o autoru priredila Alisa Nestorović Pašku
Нема коментара:
Постави коментар